Bu hikaye Ali'nin hikayesidir. Belki ben bu hikayedeki Ali'yi kafamdan uydurdum ama gerçek hayata Ali gibiler çok onların ellerinden sımsıkı tutun ve hiç bırakmayın. İyi okumalar.
Merhaba ben Ali. 11 yaşındayım ama yaşıtlarım gibi okula gidemiyorum. Bilirsiniz zalim dünya işte...
Annem beni terk eti babamı hiç sormayın, ben söyleyeyim: babamı hiç görmedim. Sokakta büyüdüm ve sokaktan öğrendim her şeyi. Benim için her gün mücadele ile geçer. Bazılarınız bilmez bunu hayata kalma savaşını.
Şehir benim evim, yani kocaman bir evim var kocaman :). Her köşesini bilirim şehrimin her köşesini ayrı ayrı severim; Caddeleri, sokakları, çocukları, güvercinleri hey söylesene nasıl sevemem bu şehri nasıl sevemem. Sabah saat 5'te kalkıyorum el arabamı alıp çöplerdeki karton ve plastikleri toplamaya çıkıyorum. Ben karnımı böyle doyuruyorum. Bazı insanlar bana kötü kötü bakarlar ben onların yüzüne gülerek bakarım, benimle dalga geçer bazıları ama ben isteyerek yapmıyorum ki ben buna mecburum. Bu benim hayatım. Benimle dalga geçeceklerine elimden tutup beni okula götürseler bunlar olmaz. Annem yok, babam yok kimsem yok ne yapabilirim beni bu duruma siz getirdiniz. Toplum suçludur, eğer bir çocuk benim gibi bir çocuk çalışmak zorunda kalıyorsa o benim değil toplumun ayıbıdır. İlginç herkes kendisini iyi tanıtıyor ama herkes iyise o zaman kötü kim?
Metruk bir binada kalıyorum kendime göre biraz düzenledim, temizledim. Biraz tenha bir yer. Bugün evime gelirken beni Salih Abi durdurdu. Bana uyuşturucu uzatı iç dedi, ben hayır dedim çünkü onu kullananların ne kadar kötü durumlarda olduklarını görebiliyordum. İstemedim içmedim o beni çok zorladı ama içmedim almadım içime dumanı.
Beni bir şeye zorluyorlar beni çeteye katılmam için zorluyorlar. Yoksa beni yaşatmayacaklarını söylüyorlar. Lanet olsun, elime silah almak ya da hırsızlık yapmak istemiyorum bu yüzden burdan gitmeliyim gitmeliyim uzaklara. Artık okumak istiyorum. Ah... Ben de diğer çocuklar gibi bir arkadaş istiyorum. Bence çok şey istemiyorum. Bugün gidiyorum zaten çok eşyam yok. Söylemiştim şehir benim evim istediğim her yere gidebilirim. Biraz kirli ve kötü kokuyorum galiba ama olsun artık insanların ahmakça bakışlarına alıştım fazla umursamıyorum. Biraz dolandıktan sonra kendime bir ev buldum metruk bir bina buraya sığınacağım. Altıma bir karton çektim ve yanıma bir ateş yaktım. Artık akşam olmuştu hemen uyumak içine yerine yatım biraz geçtikten sonra uykuya dalmışım.
Uyurken beni almışlar. Bir adam ya da insana benzeyen bir canavar beni uykudayken kaçırmış. Gözümü açtığımda farklı bir yerdeydim yanımda farklı çocuklar vardı onlar da bana benziyorlardı. Uyanır uyanmaz canavar beni çağırdı gittim bana artık burada kalacağımı söyledi. Burada çocukluk yaptığımız için dayak yedik ama söyleyin biz çocuğun çocukluk yapmayacaksak ne yapalım. Hayat bu küçük bedenime ağır yükler verdi, taşıyamıyorum bazen bırakıp pes etim demek istiyorum bazen... Canavar bize çok kötü davranıyordu yemek sadece bir öğün Sabah verilirdi ona kahvaltı diyemem sadece kuru ekmek ile besleniyorduk.
Canavar beni kendi yanına çağırdı. Gittiğimde yanında bir adam vardı beni gördü ve beğendiğini Canavara söyledi. Ona para verdi ve beni satın aldı. Bir arabaya bindik. Yol çok uzundu evim dediğim şehirden çıkmıştık. Sonunda bir köye vardık. Bu köyün ağası varmış beni onun için almışlar. Adam beni bir evin yanına getirdi burası onun ağanın evi. Ağa hemen baktı bana inceldi sonra tamam dedi. ağa bir Kadını çağırdı yanına ve benim için bu gecelik bir oda ayarlamasını söyledi. Kadın hemen beni aldı yukarı kata eski görünümlü bir oda verdi. Bakmayın öyle eski dediğime benim için lüks bir odaydı, harikaydı be.
Devamı Gelecek Takipte Kal.
0 Yorumlar